Και τι δεν θα δινα τα μάτια σου να δω ξανά..σαν ταινία παλιά η ζωή μου κυλά...Χωρίς εσένα όλα κενά..άδεια η ζωή..πονά η ψυχή που έφυγες τόσο ξαφνικά...Καταραμένο αμάξι που την ταχύτητα του φωτός κόντεψες να φτάσεις και τη ψυχή που χαράμισες στιγμή δεν λογάριασες..τα όνειρα που σκόρπισες στα συντρίμια σου τα σκότωσες..τόσο σκληρά..ανεπανόρθωτη ζημιά..Καλύτερα αυτόν που πατούσε το γκάζι να παιρνες και το 16χρονο παιδί στο σπίτι υγιή να στελνες....
Αφιερωμένο στον αγαπημένο μου φίλο Χαράλαμπο που τόσο ξαφνικά έφυγε απο τη ζωή..