Είμαι στο σχολείο και βαριέμαι απίστευτα αυτή τη στιγμή....γενικά τώρα τελευταία έχω αρχίσει να καταρέω και πιάνω συχνά τον εαύτο μου να εύχεται να περάσει γρήγορα ο καιρός...να δώσω επιτέλους τις κωλοπανελλήνιες που όλοι με πρήζουν εδώ και χρόνια...Αναρωτιέμαι γιατί στο διάολο παλεύουμε σε αυτή τη χώρα...πιεζόμαστε να μάθουμε πράγματα που στην ουσία μας είναι τα περισσότερα εντελώς άχρηστα..που μόλις τα γράψουμε στις πανελλήνιες θα τα ξεχάσουμε μέσα σε πέντε λεπτά...Οι περισσότεροι μέσα σε αύτη την αίθουσα στην ουσία δεν παλεύουν για τα δικά τους όνειρα...αλλά για των γονιών τους...των καθηγητών τους..όλων αυτών που τους πρήζουν τόσα χρόνια με την ίδια καραμέλα..."Διάβασε..να περάσεις..να γίνεις κάτι στη ζωή σου..να σπουδάσεις..να γίνεις άνθρωπος.."Μπλά μπλά μπλά....Εγώ θα παλέψω για το δίκο μου όνειρο..όχι για τα ξένα..Πάντα με το τραγούδι ήθελα να ασχολειθώ...πέσαν όλοι πάνω μου να με κατασπαράξουν.."Άπιαστο όνειρο..μην πετάς στα σύννεφα.."και ομολογώ ότι με έπεισαν...όχι ότι είναι άπιαστο..αλλά ότι είναι δύσκολο...Παρόλα αυτά θα το παλέψω..και ας απογοητευτώ..γιατί αυτό είναι μαγκιά...να παλεύεις για τα όνειρα σου...και ας μοιάζουν ακατόρθωτα..!!!!